احترام
برای هر انسانی لازم است که احترام گذاشتن را بیاموزد و در زندگی خود از آن استفاده کند. احترام یعنی اینکه بدانیم ما و همه ی اطرافیان ما یگانه و با ارزش هستیم. البته قرار نیست که ما فقط به دیگران احترام بگذاریم، بلکه لازم است به خودمان هم به عنوان فردی با ارزش احترام بگذاریم.
با این مقدمه مطمئنا دریافتید که مهارتی که امروز ما در کلاسمون بهش پرداختیم « احترام » بود.
اهدافی که من از این فعالیت مد نظر داشتم:
- کمک به درک مفهوم احترام
- ارتقا دانش و آگاهی درباره ی احترام
و شناسایی راههایی که می‌تواند سبب توسعه‌ی احترام شود.
از اونجائیکه بحث احترام بسیار گسترده است تصمیم گرفتم اون رو به چند بخش بخش تقسیم کنم و به هر بخش جلسه ای رو اختصاص بدم.
بعد از دقایقی گفت و گو درمورد این ارزش با بچه ها به عنوان اولین فعالیت ازشون خواستم دو به دو رو به روی هم بشینند، قرار گذاشتیم با علامت من هرکدام از بچه ها شروع به صحبت کنه ولی دوست رو به رویی اش به حرف هاش گوش نده که هیچ خودش هم راجع به یه چیزی صحبت کنه! یک دقیقه ای گذشت که دوباره با علامت من همه ساکت شدند و بعد ازشون پرسیدم که نسبت به این گفت و گو چه حسی داشتن؟!
حتما میتونید نتیجه رو حدس بزنید به قول یکی از بچه ها این که اصلا اسمش گفت و گو نبود!
در مرحله دوم برنامه‌ای که اجرا شد این بود که در گروهای دو نفره یک نفر حرف بزنه و نفر مقابل با رفتارش نشون بده که اصلا گوش نمیده ( مشکلی که به کرات در اجتماع در بزرگسالان هم دیده می‌شه )
به طبع در این مرحله هم بچه ها توصیف خوش‌آیندی از تجربه هاشون نداشتن...
تا اینکه در مرحله سوم نفر اول شروع به حرف زدن کرد و نفر دوم به خوبی گوش داد ( حتی از بچه ها خواستم تا با حرکات صورت و نگاه شون هم به دوست شون نشون بدن که سراپا گوشن ) بعد از پایان صحبت های نفر اول، دیگری شروع به حرف زدن کرد و نوبت نفر اول بود که گوش دادن رو تمرین کنه...
از اونجائیکه در این مرحله به نتیجه ای که میخواستم رسیدم شروع کردیم به جمع بندی نظرات بچه ها و این هم نتیجه ای که برای تابلوی اعلانات مون انتخاب شد:
«احترام یعنی این که ما به حرف های دیگران گوش بدهیم و نشان بدهیم که به راستی گوش می‌دهیم. »
